Week ik ben de tel kwijt: I am ashamed

Hoi lieve mensen,

Ik leef nog.
Ik ga eerlijk zeggen dat ik drie keer op het punt heb gestaan om wat te schrijven maar de twee weken voor de Thanksgiving break waren gewoon echt oersaai. Het verhaal bestond vooral uit: “dus, ik ging naar school, had les, huiswerk, filmpje kijken, zitje bij iemand, examens leren, werken aan presentatie...” daar zit niemand toch op te wachten joh.
Laat ik het zo zeggen; die twee weken waren niet echt noemenswaardig. De eerste week moest ik vooral echt ontzettend veel inhalen omdat ik natuurlijk een hele week gemist had na het bezoek van dhr. Hoogland, dus de gehele week was huiswerk, huiswerk en huiswerk. En die week erna was de week voor Thanksgiving break, en docenten vinden het altijd zo leuk en gezellig en geinig om je een ton aan huiswerk mee te geven en aangezien ik de halve Thanksgiving break niet beschikbaar was heb ik zoveel mogelijk geprobeerd op voor te werken.. kortom: twee weken schoolschoolschool.
HET SPIJT ME ik hoop dat jullie mij vergeven. Maargoed...

Dusssss fast forward naar 16 november! Het wekkertje stond om een schrikbarende 3:30 .. even de laatste dingetjes ingepakt, ontbeten (als je dat zo kan noemen om 3:45) en om 4:10 meet-up bij het clubhuis. Uiteraard had Marylou zich weer verslapen dus namen wij alvast de metro naar het vliegveld zonder haar (ze heeft de vlucht niet gemist, geen zorgen).. daar kwamen we rond kwart voor 5 aan. Gelijk onze tassen ingecheckt, door de security zonder problemen en om 5 uur stonden we klaar. De rest heeft even een koffie gekocht (bah, koffie) en om half 6 mochten we boarden. We mochten zelf onze stoelen kiezen dus ik zat gezellig naast Isabella en Hélène. Ik heb van de 4 uur ongeveer 2 uurtjes kunnen slapen en rond 10 uur/half 11 waren we veilig geland in New York!

Eerst hebben we de taxi naar ons best wel mooie hotel gepakt en onze tassen daar achter gelaten, en toen met de metro de stad in! We begonnen met Ground Zero.. maar dat was nog een aardige zoektocht. En ondertussen waren we best hongerig dus eerst maar eten. :’)
Daarna het 9/11 Memorial Museum bekeken, heel indrukwekkend.. en na een half uurtje zoeken toch eindelijk het 9/11 Memorial gevonden. Dit was echt ontzettend indrukwekkend en ook wel een beetje saddening; al die namen.. het zijn er zoveel. Heel bizar.

Na dit nogal neerslachtige zicht besloten we wat luchtigs te doen.. oh nee wacht, toch niet. Wall Street it is! Gelukkig was dit best wel interessant, en ontzettend druk, allemaal mensen heen en weer lopend doen alsof ze wat zijn; vrij cool. Daarna zijn we nog naar de zogenaamde “Wall Street Bull” geweest, daar wat foto’s gemaakt en daarna wilden we tijdens zonsondergang naar de Brooklyn Bridge (zonsondergang was rond een uur of 5).. helaas hadden we niet voorzien dat het zo’n 1.5 uur lopen was. Na deze wandeling besefte ik mij dat ik de grootste sukkel op aarde was: hoe comfortabel die nieuwe Vans er ook uitzagen toen ik ze 5 dagen voor onze reis kocht.. ze zaten als bakstenen. Nieuwe schoenen eerst inlopen.. je zou toch zeggen dat ik dat moet weten na het 15e paar nieuwe schoenen. Maaarrrr goed, na bijna 1.5 uur toch aangekomen bij de Brooklyn Bridge, ondertussen was het wel donker maar dat had ook wel wat; prachtige lampjes overal als uitzicht. We besloten de Brooklyn Bridge af te lopen naar de andere kant (Manhattan), en eenmaal in Manhattan namen we de metro terug naar downtown.

In downtown zijn we naar SoHo gegaan, was best leuk maar niet erg bruisend.. Little Italy was een stuk leuker! Daar zijn we een Mexicaans restaurant (ja, in Little Italy) ingegaan en heb ik in ieder geval ergggg lekker gegeten. En toen de buiken vol waren vielen de ogen ook dicht – en ondertussen was het ook al een uur of 10 – dus het was tijd om de metro terug te pakken; we waren toch al wel een stevig aantal uurtjes aan het wandelen. Het duurde ongeveer 1.5 uur om terug te gaan naar het hotel (het duurt een dagje om het metro-systeem uit te vogelen en er moest uiteraard onderweg gestopt worden voor donuts) en rond een uur of half 1 lagen we op één oor.

De dag erna ging de wekker veeeeel te vroeg (8 uur) en was het tijd voor een koningsontbijt met een zelfgemaakte wafel. Heul lekkerrr. Uiteindelijk duurde het tot 11 uur tot we weer terug waren in de stad en het was tijd voor een lange wandeling door Fifth Avenue! Abercrombie & Fitch, Tiffany’s, Hollister.. en natuurlijk een paar interessante gebouwen: Trump Tower, Rockefeller Center (inclusief Rockefeller Skating Rink!).. helaas stond de bekende kerstboom bij Rockefeller Center nog niet.
Na deze wandeling besloten we te lunchen bij Five Guys, maar niet voordat ik natuurlijk nog even de Nintendo Store in moest. Dat was echt te gek, ze hadden zelfs een Pokémon Center met allemaal pluche Pokémons en Pokéballs en speelfiguurtjes, vrij vet.
Na de lunch vertrokken de mannen naar de NBA store en gingen de meiden naar M&M World (vrouwen en chocolade..) – dat was echt te vet! Allemaal M&M merchandise, kookwekkers, schorten, ovenwanten, bekers, noem het maar op! Ook was er een grote muur vooolllll met allerlei soorten “speciale” M&M’s, waar je je eigen M&M assortiment kon maken. Nou, dat hebben we natuurlijk ook even uitgeprobeerd. Conclusie: M&M Peanuts blijven m’n favoriet, maar de peanut butter variant was ook wel zeer aan te raden.

Na M&M World zijn we bijna rennend naar the Empire State Building gegaan want we wilden eigenlijk met zonsondergang boven zijn, maar de zonsondergang was het er niet mee eens. Na ongeveer een half uurtje waren we boven aan de top – en dat was toch wel echt ongelofelijk, het uitzicht. Ik heb vijf rondjes gelopen en elk uitzicht was weer anders. Hier heb ik minimaal een half uur met open mond foto’s staan maken.. maar toen werd het toch wel koud. Dus na ongeveer 45 minuutjes weer naar beneden.. hoopten we. Maar nee, het onmogelijke gebeurde. We kregen letterlijk deze woorden te horen: “I’m sorry, but the stairs are out.”

Jawel dames en heren, de trap deed het niet! Dus we moesten achteraan de rij sluiten voor de lift (een rij van 8237492837492839 man).. welcome to America! Gelukkig kregen we na 10 minuten te horen dat de trap het weer deed (die stomme trappen ook.. werken nooit mee), dus wij snel de trap naar beneden.. je gelooft niet hoeveel mensen tóch in de rij bleven voor de lift. Kom op, je hebt benen, gebruik ze. Maargoed..

Eenmaal beneden zijn we nog wat souvenirwinkeltjes wezen struinen waar ik een zeeeer fashionable en publiekelijk niet aanvaarde pyjama gescoord heb. De famous zwarte I(L)NY helaas niet kunnen vinden voor een goede prijs (voor wèhnug). Die avond besloten we bij Hard Rock Café New York te eten, samen met Anne-Lise en Sophie die met z’n tweeën naar New York waren gegaan en ergens op Times Square rondliepen. Dit Hard Rock Café bevond zich aan Times Square, enorm cool. Na alweer een heerlijk diner besloten we rond te lopen op Times Square, dat kan daar nog even zie je.

Dat is me toch een ervaring, Times Square.. zoveel mensen, zoveel winkels, zoveel licht, zoveel reclame, zoveel neon.. iemand zei tegen ons tijdens onze trip naar de Empire State Building: “you can take as much pictures or videos of it as you want – but you will never be able to capture the true experience and feel of Times Square” .. en deze dame had 100% gelijk. Maar dat betekent natuurlijk niet dat ik geen foto’s gemaakt heb. In tegendeel!

Rond een uur of 10 stond iedereen echter op apengapen dus we besloten deze keer wat vroeger richting het hotel te gaan. Uiteraard was er precies dit weekend constructie aan onze metrolijn dus moesten we overstappen – dat gaat natuurlijk lang niet altijd goed. Deze keer echter wel!

Dus na een korte 30 minuutjes waren we alweer in het hotel. Na nog even een uurtje Trivial Pursuit en wachten op de douche (dat krijg je als je een kamer deelt met drie vrouwen) lagen we allemaal weer vrij snel op één oor.

De dag erna gunden we ons wat extra slaaptijd: wekker om 9 uur! Daarna weer een heerlijk wafeltje en onze ingepakte tassen mee naar het treinstation. Daar hebben we onze tassen achtergelaten want later die avond zouden we de trein naar Washington DC pakken! Vanuit het treinstation besloten we naar het VN-gebouw te gaan.. dat is een zwaar beveiligde bedoening zeg! Terwijl twee van onze mannen een toer door het gebouw deden besloten wij lunch te gaan zoeken bij Subway en daarna te vertrekken naar Central Park! Ondertussen was het al aan de late kant – 3 uur – dus toen we eenmaal in Central Park waren was het al donker maar dat mocht de pret niet drukken! Na hier een uurtje of twee een beetje rond te baggeren was het tijd om richting het station te gaan.. maar eerst nog even langs Times Square. Even de magie opnieuw beleven. Daar heb ik uiteindelijk ook de famous I(L)NY sweater weten te scoren!

Eenmaal op Times Square besloten we Macy’s in te gaan; de allergrootste Macy’s ter wereld! Het was vast een prachtige winkel maar op dit moment waren mijn voeten zo pijnlijk dat ik een half uur op de allerlekkerste ligstoel van het hele warenhuis heb gelegen. Heeeerlijk.
En na dit avontuur zijn we nog heel even Madison Square Garden gaan bekijken, maar de zaal was helaas gesloten vanwege een privé-evenement ofzoiets. Dus toen zijn we naar het treinstation gegaan, wat te eten gescoord en een plekje in een vierzits (met z’n tweeën) gevonden in de stilte-coupé: perfect. Ik heb dan ook 2,5 uur van de 3,5 uur heerlijk geslapen.

Rond half 2 kwamen we aan in Washington DC.. helemaal versufd en verward na een goede slaap. Na een rondje door Union Station hebben we de taxi gepakt naar ons hotel.. dat was me toch een verrassing. Ongelooooofelijk luxe, een mannetje die de deur voor je open houdt, een lobby met bar.. open haard, vrouw in mantelpak. Veel te luxe voor een zootje bij elkaar geraapte studenten als wij. Na de sleutels van onze kamers te hebben ontvangen ploften we neer op de bedden in onze kamer die ons $200 voor twee nachten gekost had. Originele prijs: $1000 voor twee nachten..:’)

Ondertussen was het echter half 3 en tijd voor meer slaap. De dag erna werden we rond half 10 wakker en was het tijd voor Washington. Helaas kwam ik er ook deze ochtend achter dat ik nog steeds de verwarde, vergeetachtige en zeef-hoofdige Mandy as always ben: ik was én 40 dollar kwijt die in m’n broekzak zat, én ik was m’n tas met m’n sweater vergeten in de trein. Beide ben ik tot op heden nog steeds kwijt. De 40 dollar boeide me niet zoveel.. ik baal vooral van die sweater; ik kom voorlopig niet meer in New York.

Maargoed, dat mocht de pret niet drukken, we hadden nog twee drukke dagen voor de boeg! De eerste dag in Washington begon in de “Federal Triangle” – heel veel regeringsbedrijven enzo, waaronder de Federal Bank of Reserves, Ministry of Treasury, International Monetary Fund.. best interessant allemaal. Daarna was het echter tijd voor het belangrijkste gebouw: The White House! Daar hebben we ongeveer een uurtje foto’s staan maken, en als modellen gefungeerd voor een enthousiaste groep Chinezen.. (die overigens niet blij waren toen ik in het Japans tegen ze ging praten.. sorry maar ik hou ze gewoon echt niet uit elkaar!)

Na het tripje White House namen we de metro naar the Arlington Cemetary, het welbekende kerkhof voor de World War II-slachtoffers. Best indrukwekkend.. daar ook het graf van John F. Kennedy gezien. Ondertussen was de groep gesplitst en was iedereen elkaar kwijt. De meiden vonden elkaar gelukkig terug en toen we naar het Pentagon wilden lopen ging dat toch niet helemaal goed. Resultaat: 2.5 uur verdwaald op een kerkhof. Ik ken betere plekken om verdwaald te raken..
Tegen zonsondergang éindelijk de uitgang gevonden en de metro gepakt naar Pentagon. Helaas mag je geen foto’s maken van het Pentagon (en daar zijn ze best wel streng op), dus vertrouw er maar op: het was niet echt superindrukwekkend. Het is gewoon een gebouw like any other. Maar dat is mijn mening maar. :P

Na het Pentagon zijn we met de metro naar The Capitol gaan om de jongens weer bij de groep te voegen. Heel mooi gebouw trouwens, dat Capitol. Na weer compleet te zijn gingen we eten bij een superleuk tentje, een soort sportbar met mega lekker eten voor weinig. Ik had zalm voor 15 dollar, en dat was ook echt heel lekker. Na deze lange dag besloten we vroeg terug te gaan naar het hotel en rond 11 uur waren we weer op één oor.

De dag erna gingen de meesten naar the Supreme Court voor een rondleiding maar Hélène en ik waren lui en moe dus bleven een half uurtje langer liggen.. half 9 dus. Eenmaal opgestaan moesten we onze tassen inpakken en hebben we uitgecheckt uit ons zeer luxe hotel. De tassen mochten we gelukkig achterlaten. Hélène en ik zijn daarna een ontbijtje gaan halen bij een organische supermarkt (en ja het was nog best wel lekker ook!) en daarna met een beker warme chocomel naar het Supreme Court vertrokken. De omgeving daar was ontzettend cool; veel ‘belangrijke’ gebouwen met indrukwekkende fonteinen etc. Helaas was mijn camera na dag 4 leeg (ondanks dat ik hem voor de reis helemaal had opgeladen. Blijkbaar kan ie niet 4 dagen lang 24 uur aanstaan).. dus ik kan helaas geen foto’s laten zien. Maar de mooiste foto’s waren toch in New York gemaakt :D

Nadat we weer compleet waren gingen we naar the Air and Space Museum van het Smithsonian. Dat was echt zeer cool (en gratis), moest daar natuurlijk wel een beetje aan Jan denken. Het museum was ontzettend groot en we hebben er toch wel zo’n twee uur rondgelopen; en we hebben de bovenste verdieping niet eens kunnen zien. Na dit museum vertrokken we naar de volgende op 10 minuutjes loopafstand: American Museum of Natural History. Fossielen, mammoeten, Neanderthalers, gekke dieren.. én de welbekende “Hope Diamond”, een 45 karaats diamant. Volgens mij een van de bekendste/duurste van de wereld.

Na dit museumbezoek was het ondertussen al een uur of 5 en we wilden nog even een stormloop door Washington doen, dus hebben we binnen één uur het World War II Memorial gezien, Lincoln Memorial (incl. het grote meer waar Martin Luther King z’n speech deed) en de Vietnam Memorial Wall; heel indrukwekkend en een beetje saddening met al die namen op de muur. Daarna was het echt tijd om naar ons hotel te gaan en de spullen te pakken want onze vlucht vertrok om 9 uur en we moesten nog eten scoren enz.. dus het was tijd om de reis af te sluiten. Spulletjes gepakt, afscheid genomen van Isabella die een vliegtuig naar Florida pakte (lang niet verkeerd..), eten gescoord bij de Panda Express (lekkerrr) en in het vliegtuig toch drie kwartier kunnen slapen, ondanks dat ik naast een stinkende alcoholist zat, buh. Eenmaal thuis ben ik na een half uur in slaap geknald na deze vermoeiende maar ontzettende coole reis!

ZO hier heb ik zo’n drie dagen over gedaan om te schrijven hahaha.
De woensdag hierna was vooral een herstellingsdag en schoolwerk; ik had maandag een zeer grote presentatie waar nog aan gewerkt moest worden. De donderdag was echt weer tijd voor coolheid: Thanksgiving!

Ik vierde Thanksgiving bij Andrew; een Amerikaanse vriend van Hélène waar ik zeer welkom was – hij was zelf ook eens in Nederland geweest en “Dutchies are always welcome”. Dus daar gingen we dan! Die gast nog nooit ontmoet maar dat is het leuke van zo’n tijd in het buitenland: dat maakt allemaal niet uit. Je wordt vanzelf vrienden. :P

Om 2 uur werden we opgehaald en bracht hij ons naar zijn ouderlijk huis in Saint Charles, ongeveer een half uurtje van St. Louis. De gehele rit hadden we Anouk (jawel, onze Anouk!) aanstaan in de auto; hij blijkt groot fan van de Nederlandse muziekindustrie! En met groot fan bedoel ik écht groot fan.. hij kende meer Nederlandse artiesten dan ik. Hij had 3 cd’s van Anouk, was een zwaar groot fan van Golden Earring, waar hij alle cd’s van had, en was ook fan van Focus. Ja, Focus van Hocus Pocus. En hij maar vragen of ik ‘dat en dat liedje’ van Golden Earring kende en ik moest hem steeds teleurstellen. En toen ik vertelde dat Jan Akkerman woont waar ik woon werd ie helemaal gek en nu heb ik hem een handtekening beloofd :’) gekke jongen.

Anyway, back on topic. Zijn huis was echt.. meeeeega groooootttt. Echt prachtig! Eerst werden we rondgeleid door het huis, z’n ouders en broers en zusje ontmoet en het eerste drankje van de dag genuttigd. Daarna hebben we een beetje gebabbeld totdat de familie binnen kwam druppelen; ooms, tantes, neefjes.. gezellige boel! Toen zo goed als iedereen er was hebben we met z’n allen op het grote balkon gezeten en z’n ooms en vader waren echt ontzettend geïnteresseerd in Nederland en hoe alles hier werkt; onderwijs, social security, belasting, salaris.. heb toch wel een uurtje over Nederland zitten praten daarzo. En daarna heb ik nog een echt pistool (9 mm) vastgehouden (zonder kogels hoor, maak je geen zorgen), dat was toch wel een rare ervaring.

Oh en daarna gebeurd er nog wat ontzettend grappigs; we hadden het over verschillende klanken die Amerikanen niet kunnen uitspreken en ik had het over de rollende rrrrrrrr. En de mannen wilden een voorbeeld horen dus ik zeg: “Well, a good example would be my last name. I haven’t heard anyone pronouncing it correctly.. Burrrrgerrrr.” Dus die oom opeens.. wacht eens even, hoe spel je dat? Dus ik.. ehhhh B U R G E R? En opeens staat die man op: “no way! no way!”, hij roept z’n vrouw erbij. “You gotta listen to this! Mandy, what’s your last name?” dus ik, géén idee wat er gaande is, “ehh, Burger?” iedereen begint te lachen.. blijkt dus de halve familie ook Burger te heten! Andrew’s moeder’s achternaam is dus blijkbaar Burger, waaronder alle ooms en neefjes. Nou dat was nog wat. Ik moest, samen met z’n moeder, langs alle tantes/ooms/neefjes. “Guess what her name is.” En als ik dan m’n achternaam zei kreeg ik dikke knuffels en een “oh my god it’s our long last Dutch cousin! Maybe we’re Dutch!” Ontzettend leuk hoor, echt heel lief :P

Voelde het toch een beetje alsof ik Thanksgiving vierde met familie ;)
En toen was het tijd voor eten.. en dat was natuurlijk veeeeel te veel. Kalkoen, ham, mashed potatoes, gravy, green bean casserolle, stuffing, sweet potatoes met pecannoten (méga lekker), en dan nog nagerecht: pecan pie, chocolate pecan pie, cherry pie, apple pie, pumpkin pie.. ik ben bijna gestorven aan een voedseloverdosis die avond.

Na het diner hebben ik gezellig met de broers gejamd, qua familieopzet leek het net ons huis: 8 gitaren, piano, iedereen bespeelde iets, er was altijd wel iemand op een gitaar of piano te horen. Dus Andrew en ik hebben een aantal liedjes samen gespeeld en gezongen (die gast kon zingen!) en er werd besloten dat we samen maar een duo moesten beginnen, haha. Dat gaat hem niet worden. :P
Oh en ik heb ook nog op een echte Hammond gespeeld! Die had z’n broertje geërfd van oma. Heel vet ding, en hij kon er echt mee toveren.. niet normaal, hij was echt fantastisch op dat ding.

Rond 11 uur besloot Andrew dat we onze eerste Black Friday Shopping Craze moesten meemaken, dus om half 12 stonden we in het winkelcentrum in de rij voor de H&M (met nog zo’n 200 man). De eerste 100 mensen kregen een kraskaart met korting tot wel 300 dollar! En jawel, we waren nummertje 80 dus ik had een kraskaart met 25 dollar korting  daar heb ik toen een nieuw vest, nieuwe jas en shirt gekocht. Helaas moet ik de jas gaan ruilen want hij is gewoon eigenlijk best lelijk. Ja, toch wel. Wat korting wel niet met een mens doet.

Na nog een paar winkels ingegaan te zijn heb ik uiteindelijk niks meer gekocht en om half 3, ja echt, half 3, gingen we weer terug naar Saint Charles. Bizar, middernacht shoppen, en wát een mensen. Het leek wel een drukke zaterdagmiddag. Maargoed, dat moet je dan meemaken hè! Om 3 uur waren we weer in zijn huis en wij mochten zijn kamer crashen en hij sliep op de bank.

Die dag erna was ik pas om half 12 wakker :’)
Rustig aan opgestart, om half 1 gebruncht met toast en jam en daarna nam Andrew ons mee naar een lokale brouwerij! Daar hebben we gezellig gezeten met een van z’n ooms die we die avond ervoor hadden ontmoet en daarna heeft hij ons nog de omgeving van Maplewood laten zien, een beetje het ‘authentieke’ St. Louis, was ontzettend mooi! De dag na Thanksgiving begint men hier namelijk met kerstversiering dus er komt langzamerhand wat meer kerstversiering bij. Ik hou van kerstversiering <3

Rond 5 uur bracht Andrew ons weer naar huis na twee ontzettende coole dagen waar ik hem echt ontzettend dankbaar voor ben. Toch leuk hoe je overal welkom bent hier. Die Thanksgiving avond was echt een van de leukste avonden tot nu toe hier! Een ontzettende lieve familie.

De dagen erna waren vrij rustig, hoewel ik zaterdagmiddag geschaatst heb op de skating rink! Dat was echt cool, allemaal kerstversiering, kerstliedjes, kleine kindjes schaatsend op de baan en warme chocomel achteraf. Ik bleek het uiteindelijk nog best wel goed te kunnen, vergeleken met de rest. Maar tja, we hadden ook iemand uit Finland in ons midden die al 12 jaar professioneel ijshockey speelt en als bijbaan ijshockeyscheidsrechter (is dat een woord?) is.. dat was toch wel gaaf om te zien wat hij allemaal op het ijs kon, met z’n ogen dicht achteruit rondjes draaien, keihard achteruit schaatsen, circeltjes, achtjes.. noem het maar op.

EN DAT WAS HET WEER! :D
Zo dat is me een lap tekst geworden sjongejonge, ik hoop dat jullie de moeite nemen om mijn avonturen te lezen. Zo niet, hierbij een korte samenvatting:

- New York was cool
- Washington DC was cool
- Thanksgiving was cool
- de dag na Thanksgiving was cool
- de ijsbaan van St. Louis is cool

En nu nog wat algemene updates:
- ik heb een uitnodiging gekregen voor een stagegesprek bij dat bedrijf waar ik heeeeeeel graag stage wil lopen. Maar ik ben nog steeds op zoek naar back-ups dus mocht iemand nog een bedrijf weten waar ik stage kan lopen (in marketing/events); let me know! Ik zoek iets vanaf februari!
- ik heb maandag m’n pinpas ontvangen.. die dus, onoverdreven, 3 maanden onderweg is geweest! Lang leve USPS! Ik heb overigens ook een aantal weken geleden een paar ansichtkaarten op de bus gedaan. Misschien komen ze ergens mid-juli aan :D
- we hebben een kerstboom! Jaja mijn appartement is helemaal in de kerstsfeer! En we hebben sfeerlampjes buiten en Amy heeft voor iedereen echte ‘stockings’ gemaakt met cadeautjes erin die we pas rond kerst mogen openmaken.
- ik heb nog 5 dagen les en dan ben ik klaar... bizar.
- een van m’n Amerikaanse klasgenootjes waar ik mee in een project zat komt in augustus naar Amsterdam! :D en ik ben haar tourguide en ik ga haar in een Volendams kostuum hijsen muhahahaha.
- over precies drie weken ben ik alweer thuis!

dikke knuffels van een persoon die veel te lang heeft gewacht met het updaten van haar blog en daar spijt van heeft en hoopt dat jullie het kunnen vergeven.

xx, Mandy